تلویزیون در اتاق کودک بلی یا خیر؟؟!!!

امروزه در عصر ارتباطات و در دنیایی که تنها یک دهکده جهانی است. تلویزیون یکی از مهمترین و همه گیرترین رسانه های تصویری است که زمان ارزشمند افراد مختلف خانواده را به خود اختصاص می دهد.

این رسانه ی همه گیر به عنوان عضوی قدرتمند در خانواده رسانه های جمعی با تمام آثار مثبت خود گاهی سرشار از آثار منفی بسیاری است که باعث می شود تذکرات متخصصین را در بر داشته باشد.

بی تردید کودکان نیز متاثر از محیط رشد خود خواهند بود و این تعامل در رفتار و اعمال آن ها نمود پیدا خواهد کرد. امروزه، کودکان در سراسر دنیا در معرض پیام های مستقیم و غیرمستقیم رسا نه هایی از قبیل تلویزیون هستند.

سالهای ابتدایی زندگی دوره ای تعیین کننده در رشد هوشی، عاطفی و بدنی کودک است و هرگونه تاثیرات منفی این زمان در زندگی کودک مادام العمر است.

متخصصین اعصاب اذعان دارند که نمایش مکرر برنامه‌های تلویزیونی، ممکن است رشد فکری و احساسی کودکان را تحت تأثیر قرار دهد. آثار مخرب تلویزیون بر مشکلات روحی و روانی کودک نیز بارها مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج برخی از این مطالعات نشان داده است،

آیا می دانید کودکانی که بیشتر تلویزیون می بینند، اضطراب بیشتری را نیز تجربه می کنند. مطابق گزارشات والدین، کودکان در قبال مناظر وحشتناکی که از تلویزیون نشان داده می شود با اضطراب عکس العمل نشان می دهند. در یک بررسی مشکلات اضطرابی کودکان پیش دبستانی با مشاهده ی صحنه های ترسناک تلویزیون مورد کنکاش قرار گرفت، از 116 نفر از والدین درباره ی حالات کودک طی 1 ماه پس از دیدن صحنه های ترسناک تلویزیون سوال شد و 40 درصد از والدین گزارش کردند که اثرات اضطرابی دیدن آن صحنه تا حدود یکماه بعد هنوز در کودک مشاهده می شد . از جمله ی نشانه ها و گزارشات والدین مشکلات خواب کودک بود که فراوانی زیادی میان گزارشات برخوردار بود.

در یک طرح پیمایشی که به بررسی رابطه ی میان شیوه های تماشای تلویزیون کودکان با نشانه های آسیب روانی (افسردگی و اضطراب )و رفتارهای پرخاشگرانه ی آنها و بوسیله ی گزارش خود در میان 2245 دانش آموزان پایه ی سوم ، 11 مدرسه عمومی اوهایو در طی سال های تحصیلی 1995 تا 1996 انجام شد، نتایج نشان دادکه :

1)کودکانی که میزان تماشای تلویزیون زیادی را در هر روز گزارش می کنند نسبت به کودکانی که میزان کمتری را گزارش می کنند دارای سطوح بیشتر آسیب های روانی از جمله افسردگی و اضطراب هستند .

2)کودکانی که میزان تماشای تلویزیون زیادی را در هر روز گزارش می کنند نسبت به کودکانی که میزان کمتری را گزارش می کنند دارای سطوح بیشتر رفتارهای پرخاشگرانه هستند .

3) کودکانی که برنامه های پرخاشگرانه و جنگی را ترجیح می دهند نسبت به کودکانی که انواع دیگر برنامه ها را ترجیح می دهند دارای سطوح بیشتری از رفتارهای پرخاشگرانه هستند. پژوهشگران این بررسی پیشنهاد کردند که تماشای تلویزیون برای کودکان باید بوسیله روانپزشک و دیگر متخصصان بهداشت روانی که با کودکان کار می کنند غربال شود.

مطالعات نشان می دهد که امروزه قرار دادن تلویزیون در اتاق کودک در حال افزایش است. در حال حاضر حدود 50 تا 70 درصد نوجوانان در اتاق خواب خود تلویزیون دارند. در بیشتر ساعت ها تلویزیون تماشا می کنند و والدین نیز نسبت به این مسئله هیچ دخالتی ندارند. در واقع قرار گرفتن تلویزیون در اتاق خواب کودکان و نوجوانان یک عامل خطر برای اضافه وزن و چاقی آنان است.

چرا که از سویی مدت تماشای تلویزیون با فعالیت فیزیکی و چاقی رابطه مثبتی دارد و از سویی کودکانی که زیاد تلویزیون تماشا می کنند، به سبب محاصره‌ تبلیغاتی‌ تلویزیون تمایل‌دارند از تنقلات بیشتری‌استفاده‌ کنند که‌ آنها را به‌ خوردن‌ غذاهای‌ناسالم‌ مثل‌ چیپس‌ و پفک‌ تشویق‌می‌کند.

والدین باید بر این نکته دقت نمایند که تلویزیون دارای اثرات مخربی در جسم و روان کودک است که لزوم توجه و دقت والدین را دو چندان می کند.

آمنه دقیقی خداشهری

روانشناس کودک و نوجوان